Eerste Blog

Karibu! (welkom in het swahili) Vandaag mijn eerste blog.

Eerst zal ik jullie de belangrijke personen tijdens deze stageperiode voorstellen. Anouk Pfrommer en Renée van Burk zijn mijn studiegenootjes met wie ik dit avontuur begin. Onze begeleider in Tanzania heet Robin Donkersgoed. Robin is de oprichter van de EOTAS foundation. De EOTAS foundation vangt kinderen op die doof zijn. In Tanzania worden deze kinderen vaak verstoten. De EOTAS foundation geeft deze kinderen goede scholing en eten. Ook krijgen de kinderen die niet naar huis kunnen onderdak. Nienke Munting is de secretaresse van de foundation die met ons mee vliegt en ons de eerste twee weken zal begeleiden. Wij verblijven allen op Camp Holland, de compound die Robin heeft opgericht voor o.a. vrijwilligers die komen werken op de dovenschool. In deze 20 weken stage zullen wij een voedingsplan gaan oprichten voor de dovenschool. Tijdens de blogs houd ik jullie op de hoogte van mijn ervaringen en indrukken van Tanzania en de ontwikkelingen met betrekking tot de stage. Elke blog zal ik eindigen met een aantal steekwoorden die in mij opkomen als ik aan die week denk.

De eerste week

5-9-2015 en 6-9-2015.
Na een lange periode aan voorbereiding is het vandaag zover de dag dat de 20 weken stage in Tanzania van start gaan. We vliegen met Turkish Airlines via Istanbul naar Dar es salam. Om 10:30 (Nederlandse tijd) kom ik aan op Schiphol. Later dan gepland want er stond file vanwege wegwerkzaamheden rond Schiphol. Eenmaal aangekomen bij de vertrekhal staat Nienke op mij te wachten, hierna checken Nienke en ik zo snel mogelijk onze koffers in. Ik was erg benieuwd of mijn bagage goed gekeurd werd met betrekking tot gewicht, omdat het nogal eens afwijkt van je weegschaal thuis. Gelukkig was alles in orde. Anouk en Renée waren al ingecheckt en zaten beneden in een café met vrienden en familie. Rond 11:00 gingen we richting de douane en was het dus tijd voor het afscheid. Erg moeilijk!! Een schrale troost is dat ik mijn ouders en zusje 16 December weer zie, voor onze vakantie :). Tot snel <3. Op de eerste vlucht van Schiphol naar Istanbul hadden we 45 min vertraging. Éénmaal op Istanbul hoefde we niet lang te wachten voordat we ons tweede vliegtuig in konden gaan. Het vliegtuig van Istanbul naar Dar es salam was niet helemaal volgeboekt, dat betekende meer ruimte :). Rond 4:00 kwamen aan op Dar es salam, 50 minuten later dan gepland er was namelijk noodweer rond Ethiopië waardoor we een tijdje boven Ethiopië hebben gecirkeld. Toen we aankwamen stond Robin ons al op te wachten. We reden vervolgens rond 4:30 weg richting Kipepeo beach om nog even een paar uur bij te slapen voor onze lange reis naar Dodoma begon. Aangekomen op Kipepeo beach hebben wij kunnen genieten van de zonsopkomst, wat een plaatje!!. Om 9:00 worden we wakker door de malarone-wekker van Renée goed gepland, want daarna kwam Nienke langs om te vragen of we kwamen ontbijten. Ons ontbijt bestond uit pannenkoeken met stroop. Rond 11:00 begon onze reis richting Dodoma. Na wat oponthoud onderweg kwamen we om 20:30 aan in Dodoma. ’s Avonds aten we bij Dodoma hotel een erg leuk hotel in de buurt bij Camp Holland, daarna zijn wij snel in bed gekropen, omdat wij erg moe waren van alle indrukken van de reis.

7-9-2015
Vandaag is de eerste echte dag in Dodoma. De stad waar wij voornamelijk zullen verblijven de komende 20 weken. Na ons ontbijt (alweer pannenkoeken :)). Gaan we naar de schule ya viziwi(de dovenschool). We worden warm onthaald door de kinderen. Één meisjes rent meteen op mij af om te komen knuffelen, de tranen staan in mijn ogen wat een schatjes! We krijgen een rondleiding door de school en worden voorgesteld aan de leraressen en aan het schoolhoofd Kennedy. Het is indrukwekkend groot. De school bestaat uit een aantal gebouwen, die zijn onderverdeeld in klaslokalen, slaapzalen, een keukentje, een naaiatelier en een werkplaats. Deze laatste twee zijn opgericht zodat de kinderen een vak kunnen leren nadat zij hun examens hebben gehaald. Ook is er een speeltuintje aanwezig en worden er al een aantal groentes en maïs verbouwd. Momenteel zitten er 95 kinderen op de school en wonen er 66. Erg indrukwekkend om te zien wat Robin heeft opgebouwd voor de kinderen, momenteel is hij bezig om een disco en keuken te bouwen die rond Januari worden opgeleverd. Robin vertelde dat de school de komende twee weken dicht is omdat de overheid geen geld meer heeft om het eten te subsidiëren, dit komt omdat al het geld momenteel naar de verkiezingscampagnes gaan. Ik vond het heel erg moeilijk om dit te horen, zeker als studente voeding en diëtetiek. Na de school gingen we naar het centrum van Dodoma om simkaarten te kopen, ook hebben we onderweg naar Camp Holland bij een winkeltje in de buurt een grote tank water gehaald. ’S Avonds hebben we met z’n alle gegeten rijst met doperwten, wortels en witvis. Door de simkaarten konden we ’s avonds nog even whatsappen met het thuisfront. Erg fijn!

8-9-2015
Vandaag gingen we weer even naar de dovenschool, omdat Robin het bouwproject wilde controleren. Ook was de dag ervoor een jongen weg gelopen die de volgende dag zijn examen moest doen en wilde Robin weten of er al iets bekend was over de jongen. Wij kwamen aan en herkende een aantal kinderen van de dag ervoor, waaronder een jongen van een jaar of acht. Hij vroeg in gebarentaal hoe het met ons ging, maar wij wisten niet wat wij erop moesten antwoorden. Dat vond ik erg moeilijk je wil zo graag communiceren, maar omdat we het Swahili en gebarentaal nog moeten leren kwamen wij niet verder dan het spellen van onze namen. Een aantal jongens waren aan het voetballen en ik besloot om mee te doen. Later kwamen Renée en Anouk ook gezellig mee doen. Ik moest meteen denken aan papa die het geweldig had gevonden om met deze jongens te voetballen. Op een gegeven moment stond ik in een kringetje met een stuk of 5 jongens die mij gingen leren hooghouden. Helaas had ik niet de voetbalkwaliteiten van mijn vader en lukte dit mij niet. Gelukkig vonden de jongens het erg grappig om te kijken hoe ik stond te stuntelen met de bal en hebben we erg veel lol gehad. Hierna nam Nienke ons voor het eerst mee met de daladala richting centrum. De daladala is een klein busje die je overal naartoe brengt, de daladala wordt ook ons vervoer richting de school de komende paar maanden. De conducteur staat bij de deur en opent ook de deur voor je. In de daladala zelf zijn er een stuk of 15 plekken, waarvan twee naast de chauffeur. Ook staan er vaak mensen tussen de zitplaatsen in, of terwijl er gaan zo veel mogelijk mensen in de daladala. Eenmaal aangekomen in het centrum was het tijd om boodschappen te doen en Dongels te kopen om te kunnen skypen met het thuisfront, hierna zijn we richting huis gelopen en heeft Robin ons opgepikt met de auto bij het Dodoma hotel om ons mee te nemen naar de universiteit van Dodoma die nog in aanbouw is. De universiteit was heel erg groot en ligt bovenop een heuvel, waardoor we een erg mooi uitzicht hadden over Dodoma. De universiteit is erg westers in vergelijking met de huisjes van de bevolking. Heel raar om te zien dat er zoveel geld wordt gegeven aan zoiets als een universiteit terwijl een groot deel van de bevolking maar net kan rondkomen. Daarna heeft Robin ons nog wat van een dorpje laten zien dat vlak achter Camp Holland ligt. Onderweg hiernaartoe kwamen we apen tegen, erg zeldzaam volgens Robin en Nienke, maar wel heel erg indrukwekkend. We gingen naar het huis van Hawa, Hawa werkt op Camp Holland en op de school. Hawa woont daar met nog een andere Hawa van de school en hun kinderen. Hierna zijn we weer terug gegaan naar Camp Holland en hebben we weer met z’n alle gegeten.

9-9-2015
Vandaag ging de wekker om 8:00 om te gaan werken aan ons plan voor de komende tijd. Ons voedingsplan bestaat uit de volgende onderdelen: een voorlichting voor de kinderen, een voorlichting voor de keukenmoeders en het oprichten van een kas waarin groenten kunnen worden verbouwd, waardoor er zo min mogelijk waterverlies is. ’s Middags werden we door Nienke en Robin meegenomen naar Lions rock een berg hier in Dodoma. Eenmaal boven op de berg hadden we een prachtig uitzicht over de stad. ’s Avonds zijn we met z’n alle gaan eten bij het pizzarestaurant in de buurt van Lions Rock, nog ter gelegenheid van Robin zijn verjaardag.

10-9-2015
Ook vandaag ging de wekker om 8:00 om weer verder te gaan werken aan school. In de middag zijn we weer langs de school gegaan. Het jongetje van een jaar of 4 waar ik mee gevoetbald had dinsdag kwam mij meteen uit de auto halen om me aan z’n hand mee te nemen. Hij nam me mee naar het gebouw naast de keuken waar de keukenmoeders aan het eten waren. Het ontroerde mij toen zij vroegen of ik wat wilde eten, terwijl zij zelf haast niks hebben. Daarna liepen we weer terug naar het voetbalplaatsje ook het meisje die ik herkende van maandag kwam naar me toe om me andere hand te pakken. Met z’n drieën liepen we richting de schoolgebouwen. Toen we op een trapje waren gaan zitten kwam Nienke aangelopen met wat bollen wol om armbandjes met de kinderen te gaan maken. Er kwamen steeds meer kinderen kijken en meedoen, uiteindelijk zaten we met een stuk of 6 kinderen armbandjes te maken. De kinderen vonden het geweldig om lekker creatief bezig te zijn. Toen alle armbandjes klaar waren zijn we weer met de daladala richting centrum gegaan. Deze keer was de daladala al erg vol en moesten we gaan staan. Wij waren natuurlijk veel te lang om rechtop te kunnen staan in het busje. Heel bijzonder vond ik dat er mensen voor ons op gingen staan, zodat wij konden gaan zitten. Nienke nam ons mee naar de markt. Onderweg werd er vaak naar ons Mzungu(blanken) of how are you geroepen. De markt was niet heel druk vandaag. Op de markt werden we geconfronteerd met de armoede, er stonden namelijk kindjes naast ons te bedelen erg heftig om te zien! Vanaf de groentemarkt zijn we naar Camp Holland gelopen. ’s Avonds heb ik voor het eerst met paps, mams en Valerietje kunnen Skypen erg fijn om ze even te zien en te spreken. Ook hebben we voor het eerst zelf gekookt met de producten van de markt. Ons avondmaal zag er als volgt uit: gebakken aardappeltjes, wortels, tomaat en rode ui een goede combinatie. Na het eten zijn we de film Bambi gaan kijken.

11-9-2015
In de ochtend zijn we vooral met school aan de slag gegaan. Nienke kwam ’s middags naar ons toe om te vertellen dat we rond 16:00 waren uitgenodigd bij Hawa, waar we dinsdag al even waren gaan kijken. We werden warm en zeer gastvrij onthaald. Ze heeft een klein huisje waar ze met z’n vijven wonen. We werden rondgeleid door het huis, daarna kregen we thee met pinda’s aangeboden. Er kwamen ook veel kinderen uit de buurt, die erbij kwamen zitten en tv gingen kijken. Ook maakte we een aantal foto’s dat vonden de kinderen erg interessant en grappig ;). Hawa liet haar fotoboek zien, erg leuk om te zien hoe trots ze erop is. Daarna gingen we weer richting huis we werden door iedereen uitgezwaaid heel erg bijzonder. Onderweg stopten we nog bij ons supermarktje in de buurt om de laatste boodschappen voor het weekend te halen. Toen wij net onze weg naar Camp Holland wilde gaan vervolgen sprak een Amerikaanse vrouw ons aan, zij vroeg of wij ook op Camp Holland verbleven en vroeg of ze met ons mee mocht lopen naar huis. Onderweg hebben we nog gezellig geklets. Aangekomen bij Camp Holland bleek dat de stroom erg laag was en er wisselspanningen waren. ’s Avonds hebben we weer zelf gekookt vandaag aten we rijst met wortels, appels en pinda’s een erg goede combinatie. Na het eten viel de stroom helemaal uit en hebben we Bambi afgekeken. Tijdens de film sprong de koelkast en lichten ineens weer aan, de stroom deed het weer . Na de film zijn we snel in slaap gevallen.

12-9-2015
Vandaag is het weekend. We werden rond 9:30 wakker, en wat bleek de stroom lag er weer uit. We hebben lekker lang ontbeten. Daarna zijn Anouk en Renée hun vakantie gaan plannen en ben ik begonnen aan mijn blog. Rond 13:00 kwam Nienke ons vragen of we zin hadden om naar het zwembad te gaan, dat wilde wij wel. We hebben ons snel omgekleed en zijn met de taxi vanaf het Dodomahotel naar het zwembad gegaan om even af te koelen. Het was wel gek om te zien dat je buiten je schouders en knieën moet bedekken en dat hier iedereen in bikini of zwembroek liep. Ook voelde het een beetje onwennig omdat wij opdat moment de enige blanken waren in het zwembad en dus alle aandacht op ons gefocust was. Toen we eenmaal het zwembad in waren kwamen er twee meisjes op ons af die in het Engels met ons begonnen te praten erg leuk, maar ook onwennig om te zien dat alle mensen zo geïnteresseerd in ons zijn. Aan het eind van de middag zijn we met de daladala terug gegaan naar Camp Holland. Toen we aankwamen vertelde de klusjesman dat de stroom het weer deed erg fijn, we waren namelijk wel een beetje bang dat het eten in de koelkast niet meer goed koel zou blijven, maar dat viel ons gelukkig erg mee. Na het eten(rijst met tomatensaus, wortelen en een gekookt eitje) hebben we een filmavondje gehouden en hebben we insurgent gekeken.

Steekwoorden: Gastvrijheid, Lange reis, Kleurrijke kleding, Kinderen, Mzungu, Daladala.